Wim wordt moe van PSV: ‘Ze moeten heel snel stoppen met dat gezanik’

Wim Kieft stoort zich aan het ‘gezever en gezanik’ van PSV. Dat schrijft de analist in z’n column voor de Telegraaf. PSV moest zondag, ondanks grote personele problemen vanwege het coronavirus, gewoon aanrukken tegen ADO Den Haag. Tot ongenoegen van Toon Gerbrands en PSV-trainer Roger Schmidt.

‘Ze moeten bij PSV heel snel stoppen met dat gezanik over die vermoeidheid, de coronagevolgen en het zeuren om wedstrijden uit te stellen’, zegt Kieft. ‘We hebben het toch over PSV, het grote PSV dat zich als klein kind gedraagt. Als Fortuna Sittard of PEC Zwolle en zeker clubs in de Eerste Divisie met hun handen in het haar zitten als tien selectiespelers niet beschikbaar zijn, oké, maar toch niet PSV met zoveel contractspelers? Trouwens, Arne Slot en Ten Hag heb ik helemaal niet gehoord bij AZ en Ajax'.

Ook zegt Kieft niet onder de indruk te zijn van het spel van de Eindhovenaren. ‘Verder ben ik evenmin onder de indruk wat PSV laat zien op het veld, los van de constatering dat het systeem van Schmidt er niet uitkomt. Het programma tot dusver met vooral clubs uit het rechterrijtje als tegenstanders verbloemt de stand van zaken. Want de drie serieuze wedstrijden tegen Vitesse, Granada en PAOK Saloniki werden verloren.’

De ploeg van trainer Schmidt ging donderdagavond hard onderuit in het Europa League-duel met PAOK Saloniki (4-1). ‘En kom in het laatste geval niet met excuses over vermoeidheid na een wedstrijd tegen de zwakste Eredivisie-ploeg ADO Den Haag en een Grieks elftal met een basisplaats voor de Nederlander Diego Biseswar, die voetbalt als een veteraan’, aldus Wim Kieft.

Het spel van de Eindhovenaren in Griekenland deed de oud-voetballer pijn aan de ogen. 'En dat is niet vreemd als je in de opbouw vijf spelers hebt staan die voetballend niets brengen. Van Teze, Boscagli, een fitte Dumfries, Sangaré en Rosario hoef je niets te verwachten in de opbouw. Er mankeert heel wat aan bij PSV en de oorzaak daarvan moeten ze vooral bij zichzelf zoeken en niet naar anderen wijzen’, concludeert Wim.