Wim vertelt mooie anekdote: ‘Hij had uit voorzorg de hele minibar leeggehaald’

In de Dick Voormekaar-podcast van Voetbal International praten Michel van Egmond en Martijn Krabbendam wekelijks over Feyenoord. Huidige ontwikkelingen, prachtige anekdotes en actuele thema’s komen in de podcast aan bod. Deze week was Wim Kieft te gast en hij deelde een heerlijke anekdote.

Van Egmond en Kieft blikken terug op de periode dat zij werkten aan het boek Kieft. Toen Van Egmond het boek af had, gingen ze het lezen in een hotel in Rotterdam. ‘Ik moest de grote vedette toen van het station ophalen, want hij kwam toen nog of lopend of met de trein’, zo begint Van Egmond. Kieft vult hem gelijk aan. ‘Toen had ik nog geen abonnement hé. Ik denk dat jij dat treinkaartje hebt voorgeschoten. Net als zoveel dingen. Dat heb je allemaal teruggekregen. Met rente.’

Het duo vervolgde hun weg naar een hotel in de stad om daar het boek te lezen. Wim grapt vervolgens: ‘Ik had een drankprobleem. Ik weet niet of dat bekend is. Maar Michel wilde graag in dat hotel dus hij had uit voorzorg de hele minibar leeggehaald. Maar ik zat dat hele heftige boek te lezen dus ik zei dat hij maar even witte wijn moest halen.’ Van Egmond grijpt vervolgens in. ‘Ja, laten we het nou even feitelijk houden. Ik had alles geregeld en het boek geschreven. Ik had er de meeste energie in zitten.’ Kieft probeert met een cynische ondertoon in te breken. ‘Tuurlijk, de grote schrijver. De grote Harry Mulisch.’

Van Egmond gaat onverstoorbaar verder. ‘Ja, ik zit daar op dat moment dus niks te doen. Ik zit te wachten tot de grote vedette zijn goedkeuring geeft en opeens krijg ik te horen: ‘Ja, nou moet je even weggaan want nou ben ik je zat. Ga maar even weg hoor. Haal maar wat te drinken en wat nootjes.’’

Kieft kan er wel om lachen. ‘Ja, Michel ging af en toe het geweten van Wim Kieft spelen. Hij ging er een heel klein beetje in geloven dat hij precies wist wat ik dacht en hoe ik zou moeten doen en denken. Daar hou ik niet zo heel erg van. Hij ging me ook ter verantwoording roepen. Dat vond ik niet leuk’, zo besluit Wim zijn verhaal.

Beluister hieronder de hele podcast!