Wilfred clashte met Kees Jansma bij eerste ontmoeting

Wilfred was deze week te gast in het programma Kopstukken van Voetbalzone en vertelde daarin een mooie anekdote over zijn eerste ontmoeting met Kees Jansma. De twee kregen het direct met elkaar aan de stok: 'Kees draaide zich om en begon zo verschrikkelijk hard tegen mij te schreeuwen: 'Wie denk jij wel dat je bent met je grote bek?''

'Ik liep als jurist stage bij de NOS toen ik aan het einde van mijn rechtenstudie zat,' begint Wilfred zijn verhaal. 'Maar ik werkte natuurlijk alleen maar als stagiair daar om zo snel mogelijk te kijken of ik in Hilversum aan de bak kon. Dus ik had Kees Jansma gebeld met de vraag: 'Meneer Jansma, dag, Wilfred Genee, juridische afdeling, zou ik een dagje kunnen langskomen?' 'Ja, hartstikke goed,' zei Kees. 'Dus ik ga daar naartoe en ik word ontvangen door Zelma, een hartstikke aardige vrouw was dat. Zij leidde me helemaal rond en iedereen was er: Griselda Visser, Tom Egbers, Mart Smeets. Het was zondag die dag, dus al mijn helden zaten daar. Maar Kees was er nog niet, maar opeens zwaaide de deur open en Kees kwam binnen. Papieren waaiden weg en Kees kwam luid schreeuwend binnen, sloeg vrouwen tegen het achterwerk, graaide een bord patat leeg, maakte een paar hele ordinaire grappen en ik dacht bij mezelf: is dat mijn Kees Jansma? Wat is dit nou toch? Dus ik was toch een beetje van slag even.'

'Op een gegeven moment had ik alle moed bijeengeraapt en ging ik naar hem toe,' vervolgt Wilfred. 'Ik zei: 'Meneer Jansma, dag, Wilfred Genee, ik had u van de week gebeld om langs te mogen komen, om even te kijken in de keuken. Naast het feit dat ik een opleiding doe, werk ik ook bij de lokale omroep.' Maar Kees was niet echt geïnteresseerd. Hij had zo’n houding van: ik kan tien uur tegen deze man gaan praten, maar het heeft geen enkel nut. Hij keek de andere kant op en zei: 'Ja, moet je een keer doen!' en 'Stuur maar eens een bandje op' enzo, maar ondertussen zat hij weer te zwaaien en schreeuwen naar iemand. Hij zei: 'Anders kijkt Heinze Bakker er wel naar.' Ik zei: 'Dat lijkt me geen goed idee.' Toen draaide hij zich om, kreeg ik iets van zijn interesse en zei hij: 'Hoe bedoel je dat? Dat is geen goed idee?' Ik zei: 'Nou, ik moet zeggen, ons programma is nogal vreemd: het decor valt om, ik val van m’n stoel af, ik maak nogal veel gekke opmerkingen… Ik denk niet dat Heinze Bakker dat op waarde kan schatten.'

''Oh oké,' zei hij. Toen keek hij me een tijdje aan en toen keek hij een andere kant op en zei hij: 'Maar stuur maar eens een bandje.' Toen zei ik tegen hem: 'Maar kijk je er dan ook naar?' Toen draaide hij zich om en begon hij zo verschrikkelijk hard tegen mij te schreeuwen. Maar niet een klein beetje, maar enorm hard: 'Wie denk jij wel dat je bent met je grote bek? Heinze Bakker is geweldig!' en dat soort dingen allemaal. Dus ik zei: 'Nou, ik scoor hier enorm.' 'Nee, je scoort helemaal niet!,' schreeuwde Kees. Al die mensen keken om en het viel helemaal stil. Dus ik dacht: dit is een lekker begin.'

Wilfred had echter toch een bijzondere dag en ging na afloop weer naar Kees Jansma toe: ''Ik wil u toch bedanken voor de dag, het was echt geweldig. Echt een hele bijzondere beleving. Ik vind het jammer dat we vanmiddag die botsing hebben gehad, maar ik wil u toch ontzettend bedanken.' Hij zei: 'Dat maakt helemaal niet uit joh, ik bots zo vaak met mensen, kom van de week gewoon even dat bandje langsbrengen.' Dus ik dacht: dat valt me mee. Ik ging die woensdag naar z’n kantoor toe, ik klop aan en de deur gaat open. Hij zegt: 'Wie ben jij?' Ik zeg:'Nou, die jongen van zondag, ik kom het bandje brengen.' Hij zegt: 'Welk bandje?' Ik zeg: 'Nou, u had gezegd dat ik een bandje moest brengen. Met die Heinze Bakker-opmerking! U was zo boos geworden op mij!' Hij zegt: 'Ik heb geen flauw idee wie jij bent. Echt geen flauw idee. Maar als jij een bandje wil brengen, moet jij lekker een bandje brengen jongen!' Dus ik leg dat bandje op zijn bureau en loop weg en denk: Wat is dit nou zeg? Ben ik nou gek geworden?'

Drie dagen later troffen Wilfred en Kees Jansma elkaar weer, nu op de nieuwjaarsborrel van de NOS: 'Ik sta in de garderobe m’n jas uit te doen en Kees Jansma komt binnen. Hij steekt z’n hand op dus ik denk: er staat zeker iemand achter me. Maar er stond helemaal niemand achter me. Hij zwaaide heel uitbundig naar mij en deed een arm om me heen en zei: 'Hoe gaat het met je?' Ik denk: krijg nou toch de klere! Wat is dit nou toch weer zeg? Dus die jongens van de juridische afdeling zeiden ook: 'Ik zou niet naar hem toegaan, ik zou even wachten.' Even later kwam hij weer naar mij toe: 'Hoe is het in Groningen? Hoe gaat het met je studie? Hoe doet Cambuur het en hoe doet FC Groningen het?' Maar hij begon maar niet over die band. Dus toen liep ‘ie weg en zei ik: 'Maar heb je nog naar die band gekeken?' Hij zei: 'Ja, daar hebben we het nog wel een keer over.' En toen liep ‘ie weg. Ik denk: wat een raar verhaal is dit toch! Wat gebeurt hier toch allemaal?'

'En toen kwam ik hem een week later nog een keer op het Media Park tegen. Ik zei: 'Meneer Jansma…' en toen liep hij ook gewoon weer door. Hij zei helemaal niks tegen me. Toen sprak ik later zijn rechterhand, die zei: 'Weet je, hij heeft die band bekeken en hij vindt je heel talentvol, maar hij vindt je zo’n ongelooflijk vervelende gozer. Hij vindt je veel te pedant en te irritant, je bent veel te gemakkelijk in je woorden. Je zegt veel te veel wat je denkt. Dus hij wilde je een lesje leren.''

'Twee jaar later had zijn rechterhand toch weer wat banden laten zien van mij en gezegd: 'Je moet Wilfred echt een keer uitnodigen, hij heeft zich enorm ontwikkeld.' Dus Kees belde mij weer en zei: 'Wil je op kantoor komen?' Dus ik kwam op kantoor en toen hadden we weer binnen tien minuten een enorm meningsverschil. Hij zei iets in de geest van: 'Als je hier binnen zou komen, dan moet je op je knieën binnenkomen en dan mag je eerst koffie zetten.' Ik zei: 'Maar wacht even: jij hebt mij gebeld, ik heb jou toch niet gebeld?' Kees zei: 'Zie je wel! Weer die grote mond! Daar heb je ‘m weer!' Toen zei zijn rechterhand, Jan de Jong, nog van: 'Hij gaat niet het kantoor uit voordat we eruit komen.' Maar we zijn er niet uitgekomen. Weer twee jaar later belde hij en zei: 'Wilfred, ik vind je nog steeds een ongelooflijk vervelende gozer, maar ik vind dat je enorm veel talent hebt, dus ik wil je onder m’n hoede nemen. Hier (CanalPlus) werken mensen als Van Hanegem, Kieft, Sierd de Vos, Arno Vermeulen en we gaan jou het vak leren. En vanaf dat moment kan ik lezen en schrijven met Kees,' besluit Wilfred.