CLASSIC: Vrienden Suurbier en Gijp ontweken alcoholcontrole op geniale wijze

Het was maandag precies een jaar geleden dat Wim Suurbier op 75-jarige leeftijd overleed. René van der Gijp bewaart goede herinneringen aan Suurbier: de twee waren goede vrienden in de tijd dat ze samen bij Sparta speelden. René woonde zelfs een vier maanden bij Suurbier in huis en de twee gingen vaak samen op stap. In zijn tijd als analist vertelde René regelmatig een anekdote over zijn tijd met Suurbier, waarvan de mooiste ongetwijfeld het ontwijken van de alcoholcontrole is. De analist vertelde het verhaalt in de rubriek 'de krantjes' tijdens het WK van 2010.

Suurbier was net door de Los Angeles Aztecs voor een jaar verhuurd aan Sparta Rotterdam. Daar leerde de veteraan al snel de piepjonge René van der Gijp kennen, die net begonnen was aan zijn carrière als profvoetballer. De oud-Ajacied, die in de glorietijden van Ajax drie keer de Europa Cup 1 veroverde, stond bekend om zijn humor en kon het dus al snel goed vinden met René van der Gijp. De ouders van René besloten om hun zoon onder te brengen bij Suurbier. 'Een 60-voudig international, daar kan je alleen maar van leren', was de insteek. Dit liep even anders, want van voetbal werd er weinig opgestoken. Wat René vooral leerde bij Suurbier thuis was hoe hij vrouwen kon versieren. De analist omschreef het samenwonen met Suurbier in een Voetbal International-uitzending ooit als 'het wonen in de eerste echte parenclub van Nederland.'

Na een bonte avond stappen reden de twee een politiefuik in voor een alcoholcontrole. Suurbier was klaarblijkelijk niet bekend met het fenomeen alcoholcontrole langs de snelweg en vroeg aan zijn maatje René wat er stond te gebeuren. 'Wat is dit? Wat gaan we hier aan doen?' 'Ja, blazen. En dan kan je voorlopig Amerika niet meer in,' antwoordde René. De twee waren, zoals René het zelf zegt, 'zo blauw als een aap' en Suurbier stond op het punt om zijn rijbewijs te verliezen. Suurbier was echter niet van plan om dit te laten gebeuren en bedacht razendsnel een plan: 'Kom, we gaan achterin zitten,' zei hij tegen René. Voordat Gijp het meesterplan van Suurbier kon laten bezinken, klom Suurbier al naar de achterbank. Pupil René volgde zijn grote voorbeeld en klom ook snel achter hem aan de achterbank op.

Eenmaal op de achterbank draaide Suurbier zijn raampje open en begon keihard te roepen: 'Henk, Henk! Dit is toch niet afgesproken!' Een politieagent haastte zich ter plaatse om te kijken wat er aan de hand was. 'Zal je altijd zien. Neem je een gozer mee om te rijden zodat je zelf kan drinken en dan smeert hij hem,' vertelde Suurbier aan de agent. Die keek verbouwereerd om zich heen en zei: 'Maar ik zag helemaal niemand uitstappen.' 'Nee, kan je nagaan hoe snel hij geweest moet zijn,' antwoordde Suurbier. De agent vroeg Suurbier en Gijp om de niet bestaande Henk te zoeken rondom het tankstation en de twee speelden het spelletje vrolijk mee. Toen de agent aan Suurbier vroeg hoe de bestuurder er precies uitzag, sprak Suurbier de legendarische woorden: 'Hij lijkt sprekend op mij.'

Toen René en Wim na een tijdje weer op de achterbank van de auto gingen zitten, vroeg de agent: 'Hoe lossen wij dit op?' Suurbier antwoordde: 'Ik ga niet rijden, want ik ben zo blauw als een aap. En René heeft zijn rijbewijs nog niet,' zei Suurbier tegen de agent. De agent pakte zijn portofoon en riep: 'Bert, motor 1! Bert motor 1!' Er kwam een motoragent aan die de opdracht kreeg om de twee beschonken mannen naar huis te brengen. 'Ik kan hier niks mee, dit houdt alleen maar op,' zei de agent tegen zijn collega. René kan zich nog goed herinneren dat de motoragent met zijn helm op plaatsnam achter het stuur. Suurbier tikte René op zijn knie: 'Ben je ooit zo veilig thuisgebracht, Gijpie?'

Als klap op de vuurpijl liet Suurbier zich samen met Gijp afzetten bij de OQ club, een palendansvereniging in Rotterdam. 'Maar hier wonen jullie niet,' riep de motoragent naar Suurbier en Gijp, die aan de deur van de club stonden. 'Wel waar,' riep Suurbier, en de twee stapten naar binnen. Binnen maakt René zich toch een beetje zorgen: 'Wim, wat moet er nou gebeuren met die auto en die agent?' Suurbier reageerde heel nonchalant: 'Je hebt twee mogelijkheden: of hij gaat die auto op het bureau zetten, of hij zit nog te wachten buiten. Ik denk dat hij wacht.' Na tien minuten sloegen de deuren van de palendansclub open en stapte de motoragent met zijn grote witte helm naar binnen. De meeste mensen waren zich inmiddels zorgen gaan maken om de gevolgen, maar de humoristische Wim Suurbier niet. De rechtsback had nog een slotstuk in petto, waarmee hij opnieuw de lachers op zijn hand kreeg. 'Ja, het blijft toch je broer. Hij verkleedt zich graag als motoragent, dat vinden wij heel onschuldig thuis,' riep Suurbier keihard door de seksclub.

'Dat vond ik zo mooi, ik ben dat ook nooit meer vergeten,' vertelde René in 2010 aan Wilfred. 'Wat een held, die Wim. Mooi man.'