Gerald Vanenburg heeft maandagavond in Rondo uitgebreid gereageerd op de periode dat hij samenwerkte met Mohamed Ihattaren: "Als ik hem nu zie, dan schieten de tranen in mijn ogen.""Ik heb hem niet meer gesproken, de laatste tijd," begint Vanenburg zijn verhaal over Ihattaren. "Toen ik in dienst was van Ajax heb ik Marc Overmars gebeld, dat ik het een goede speler vond. Hij zei in eerste instantie dat hij hem niet wilde, maar ik zei: Als we hem aan de gang krijgen, is hij beter dan de spelers die Ajax heeft. Toen heeft Ajax zelf besloten om hem te halen. Hij zat er heel dicht tegenaan, het is een geweldige speler. Als je hem ziet, schieten de tranen in je ogen, als je weet dat hij niet datgene eruit haalt wat kan. Dat is heel triest, en dat is ook waarom ik alles eraan deed om hem op een bepaald niveau terug te krijgen."Vanenburg heeft Ihattaren op verschillende manieren geprobeerd uit te dagen: "Ik stuurde hem foto's van de Braziliaanse Ronaldo, dan zei ik: zo zie jij er ook uit. Je bent constant bezig de prikkel te zoeken, ook in het praten. Maar het moet wel uit de speler zelf komen en op een gegeven moment is er ook ergens een grens. Bij Ajax zat hij er écht dicht tegenaan. Als hij anderhalve week of twee weken door was gegaan, had hij bij het eerste in de basis kunnen komen."Ruud Gullit vraagt zich af wat er bij Ihattaren ontbreekt: "Ten koste van alles willen slagen," aldus Vanenburg. "Als je dat niet hebt en je hebt teveel dingen eromheen... Ik denk niet dat hij het snapt, anders was dit niet gebeurt. Als je weet hoe goed je bent en je maakt bij Jong Ajax in twee wedstrijden twee, drie, vier goals, wat anderen in een heel seizoen niet lukt, dan is dat wel heel erg jammer. Dat hij het niet snapt, dat blijkt, anders had hij bij de grootste clubs kunnen spelen.""Er zijn heel veel spelers die het niet snappen, maar die wel het vermogen hebben om elke week heel goed te spelen. Die hebben een bepaalde kwaliteit, die heeft hij ook. Maar hij moet het wel zelf doen. Hij moet zich wel melden voor de training en wel op tijd komen. Dat gedeelte snapt hij niet." Ook bij Vanenburg kwam Ihattaren te laat: "Niet altijd, maar hij heeft teveel dingen eromheen die hij belangrijker vindt. Dan zegt hij: Ik kom zo, ik ben daar, en dan zit hij ergens anders. Het is vertrouwen in elkaar hebben. Als je veel voor iemand doet en er van houdt om dat te doen, dan verwacht je dat ook terug."In september vroeg Ihattaren aan Vanenburg om het nog een keer te proberen: "Toen ben ik heel duidelijk naar hem geweest. Op een gegeven moment kwam hij op de training en heb ik gezegd: We gaan trainen en je gaat doen wat ik zeg. Als je dat niet doet, wordt het een heel kort verhaal. Toen waren we aan het lopen en zag ik hem na de eerste ronde al wandelen. Ik had het ballennet nog in mijn handen. Toen kwam hij naar me toe en zei ik: Ik weet niet wat je aan het doen bent, maar ik ga naar binnen toe neem de ballen mee. We kappen ermee. Of we gaan trainen, of we gaan niet trainen. Hij stapte toen gewoon van het veld. Je hoopt op een reactie met weerstand, maar dat had hij niet. Dat is zijn probleem, terwijl het eigenlijk een geweldig jong is.""Ik kom ook uit zo'n soort wijk. Ik heb ook altijd moeten vechten toen ik jong was. Dat is anders dan opgroeien in een buurt waar allemaal herenhuizen staan. Dat is helemaal niet erg, maar je wordt op een bepaalde manier opgevoed. En hij heeft er meer moeite mee om daar afscheid van te nemen, dan ik heb gehad. Ik heb maar weinig spelers gezien met zijn talent. Dat doet écht vooral pijn. Hij is echt een buitencategorie-speler. Hij zette spelers aan de kant die echt goed waren, alsof ze er niet stonden. Als hij het wil, dan wil ik hem weer helpen. Honderd procent. Omdat ik heb gezien dat hij een buitencategorie-speler is," concludeert Vanenburg.
