Marijn de Vries betreurt gevolgen na column over NOS Sport

Marijn de Vries vindt dat de maatregelen die door NOS Sport zijn getroffen naar aanleiding van het vermeende grensoverschrijdende gedrag aan haar adres niet in verhouding staan tot de ernst van de misstanden. De wieleranalist betreurt dat het zover heeft moeten komen op de sportredactie.

"Dat vind ik ook tragisch, want zo groot hadden die gevolgen helemaal niet hoeven te zijn", zei De Vries in gesprek met het Belgische weekblad Humo over het terugtreden van de hoofdredactie van NOS Sport. De hoofdredactie wilde aanvankelijk gefaseerd terugtreden, maar dat werd versneld na nog meer berichten over vermeend grensoverschrijdend gedrag dat niet werd aangepakt. Ook de Volkskrant kwam met een groot artikel.

"In mijn geval staan de gevolgen voor de dader niet in verhouding tot het vergrijp. Hij wordt nu overal aangekeken op het verhaal, en nu zullen zich misschien deuren sluiten voor hém. Dat had helemaal niet moeten gebeuren als hij destijds gewoon een tik op de vingers had gekregen. Dan was het klaar geweest, had niemand er ooit wat van geweten, en was er nu niets aan de hand. Dit had helemaal niet zo hoeven te lopen. Voor smerige praatjes verdien je een berisping, geen publieke schandpaal."

Klein radertje

De Vries (44) maakte in het verleden melding van vulgaire taal van een collega, maar daar werd niets mee gedaan. De collega waarover de melding ging, werd in bescherming genomen. "Ik was maar een klein radertje in het geheel. En de makkelijkste oplossing was om dat ene radertje te verwijderen, zo bleef de machine draaien en zag niemand wat", aldus de oud-renster. "In mijn column wilde ik duidelijk maken hoe gróóts zo’n beslissing is voor dat radertje. Het is vernederend om te voelen dat er zo achteloos met je wordt omgegaan. Dat je een pionnetje bent dat zo van het bord kan worden gegooid. Dat je niet meer bent dan dát."

De Vries schreef een maand geleden een column in het NRC waarin ze de vermeende misstanden aan de kaak stelde. "Toen ik naar een onderwerp voor m’n column van die week zocht, voelde ik hoe er iets in me geblokkeerd zat", bekent ze weken later. "En toen wist ik: ik krijg de bladzijde niet omgeslagen zonder dat ik hier iets over zeg. Eerst moest dat verhaal op papier, nog los van de vraag of ik het vervolgens zou publiceren."