Marcel van Roosmalen is blij dat de Olympische Spelen voorbij zijn. De columnist stoorde zich tijdens het sportevenement aan de rol van de media. ‘Ik kijk nooit naar baanwielrennen, waarom zou ik dat nu wel doen? Ik kijk ook nooit naar openwaterzwemmen, dus ook niet tijdens een Olympische Spelen. In Wormer, waar ik woon, zwemmen mensen in Het Zwet, een recreatieplas. Denk je dat ik stop om naar hen te kijken? Ja, als ze verdrinken stop ik wel even, maar anders fiets ik door’, aldus de immer enthousiaste Van Roosmalen in gesprek met Panorama. ‘Ik vind het fascinerend om te zien hoe journalisten opeens doen alsof ze er wél al jaren naar kijken. Dat gehijg en dat geslijm, wat een treurnis. Ik ben zó blij dat die Spelen voorbij zijn.’Van Roosmalen was deze zomer met zijn column 'Buitenspel' bijna dagelijks te zien in De Oranjezomer. ‘Ik veegde weken de vloer aan met journalisten, ook met Tan (Humberto Tan, red.) Hoe hij in Scheveningen die medaillewinnaars opving met dat geslijm van hem. De hele tijd op zoek gaan naar het verhaal achter het verhaal achter het verhaal. Steeds weer die domme vragen over hoe zwaar het wel niet was. Ik heb respect voor de prestaties van de sporters, iets minder voor al die hijgende journalisten of voor al die gasten in die talkshows.’De in Arnhem geboren columnist neemt Jacques Brinkman als voorbeeld. ‘Jacques, die oudhockeyer die in De Oranjezomer even zijn moment pakte om een paar appjes van zijn zoon voor te lezen die in Tokio was met de Nederlandse hockeymannen. Over hoe de sfeer was en zo… triest.’Brinkman had spijt van zijn actie, en bood een dag later zijn excuses aan. ‘Op Twitter ja, zodat iedereen kon zien dat hij sorry zei’, blikt Van Roosmalen terug. ‘Ik vind dat fascinerend. Ook dat iedereen alleen maar zegt hoe zwaar het was. Ik vertel toch ook niet de hele tijd hoe zwaar het leven van een columnist is? Dat het moeilijk is om elke keer weer inspiratie te vinden? Dat zou wat zijn, zeg. Of een bakker die vertelt dat hij van heel ver moest komen om voor mij een brood te bakken. Heel vermoeiend allemaal.’
