Marcel bezoekt zijn moeder niet meer: 'Ik word er depressief van'

Marcel van Roosmalen heeft zich jarenlang geërgerd aan zijn dementerende moeder. Inmiddels zit ze in een verpleeghuis en heeft de schrijver het contact verbroken. In zijn nieuwe boek vertelt Marcel hier uitgebreid over.

'Ze was al een tijdje aan het dementeren, maar het ging lang redelijk goed. Mijn zus, broer en ik hoopten dat ze tot haar dood thuis zou kunnen blijven wonen. Maar op een zeker moment ging het niet meer’, vertelt Marcel in een interview met het AD. 'Als ik op bezoek kwam, klampten buren me aan: ‘Uw moeder belt steeds aan’. Nadat ze van de trap was gevallen en in het ziekenhuis opgenomen, kon ze niet terug naar haar huis.'

Marcel vertelt dat hij en zijn moeder vaak aan elkaar konden ergeren. Vaak sliep hij ook bij haar en dan zaten ze een paar uur zwijgend bij elkaar. 'Ze is altijd een controlfreak geweest, maar dat werd steeds ondraaglijker. Ze hing voortdurend aan de telefoon, soms drie of vier keer op een dag. Dan was ze weer haar sleutels of portemonnee kwijt en moest ik meteen naar Velp komen om te helpen zoeken. Ik woon in Wormer en rijd geen auto. Maar ik ging wel, het is toch je moeder.'

Uiteindelijk heeft Marcel besloten om zijn moeder niet meer te komen bezoeken. 'Na een paar bezoekjes heb ik besloten: ik ga niet meer. We hebben er niets aan. Ik word er depressief van. Ik wil mijn moeder niet zien met een luier, ik wil haar niet horen grommen in dat bed, ik wil desnoods de oeverloze herhalingen van voor corona terug, maar niet dit. Ik heb afscheid van haar genomen. En ik wil het ook niet meer beschrijven.'