Michel van Egmond heeft in het programma Kopstukken van Voetbalzone een mooie anekdote gedeeld over zijn aanstelling bij Voetbal International door hoofdredacteur Johan Derksen. De twee kregen het na de eerste column van Van Egmond direct aan de stok: ‘Johan bulderde mijn naam en zei: ‘Wat ben je nou allemaal aan het doen?'De bestsellerauteur van onder andere Gijp en Kieft vertelt hoe hij bij Voetbal International terecht kwam: ‘Johan zei op een gegeven moment: jij kan hier wel komen werken.' Ik zei: ‘Nou, ik realiseerde me helemaal niet dat ik op zoek was naar een nieuwe baan!’ ‘Ja ja, dan kun je ophouden met al die onzin die je nu aan het doen bent. Dan word jij hier gewoon adjunct-hoofdredacteur. Dan kun je over een tijdje op mijn stoel gaan zitten, want je denkt toch niet dat ik nog dertig jaar deze onzin blijf doen?,’ aldus Johan.Van Egmond voelde zich vereerd, maar vroeg zich wel af of zijn toon bij het voetbalblad zou passen. ‘Johan zei: ‘Nee, maar dat is juist goed, een ander toontje. Doe dat maar. En je moet ook een column schrijven.’ Ik zeg: ‘Nou, over die column: dat past denk ik helemaal niet.’ Want ik schreef toen columns voor AD Sportwereld, een dagelijkse krant, maar die columns gingen allemaal over hele rare dingen. Dingen die in mijn ogen totaal niet bij VI pasten. Dus toen zei ik tegen Johan: ‘Ik stuur even een paar van die columns op, dan kun je ze even lezen. Ik denk gewoon dat het niets is voor VI.’ ‘Nee oké, stuur maar op,’ zei Johan. Nooit gelezen natuurlijk.’De schrijver wilde bij zijn eerste column voor VI direct de toon zetten en schreef over de adelaar van Vitesse, die destijds net het clubsymbool werd van de Arnhemse club: ‘Toen merkte ik overigens wel: dat vond ik wel een tegenvaller van mezelf, ik was toch wel geïntimideerd door het besef dat die column opeens in VI kwam. Dus ik was er zelf niet echt tevreden over. Maar goed, ik dacht: het moet maar. En toen liep ik op zondagavond of maandagavond langs het kantoor van Johan, de hele redactie zat vol. En toen bulderde hij, zodat iedereen het hoorde: ‘Van Egmond!’ En toen kwam ik binnen, en zat hij met dat blaadje: ‘Wat is dit? Wat moet ik hiermee? Ik krijg dit terug van die eindredactie, die snappen er helemaal niks van. Het gaat over een vogel. Wat ben je nou allemaal aan het doen?’Van Egmond reageerde: ‘Dat heb ik toch allemaal aangekondigd?’ Johan zei: ‘Ja, maar je schrijft nu niet meer voor die rare Feyenoordblaadjes. Je bent nu bij VI, dus je moet je wel aanpassen. Ik zeg: ‘Tuurlijk, ik ga me ook aanpassen, daar heb je ook gelijk in. Alleen één ding ga ik niet aanpassen en dat is die column. Dat heb ik jou namelijk ook al honderd keer gezegd dat ik dat niet ga doen, daarom heb ik ook die columns opgestuurd. Dat ga ik absoluut niet aanpassen.' ‘Oh,’ zei Johan. ‘Dan is meneer heel kort columnist.’ Ik zeg: ‘Sterker nog, dan is meneer heel kort werknemer. Dan kappen we er toch lekker mee? Dan lever ik het computertje toch weer in? Evengoede vrienden! Wat maakt mij dat nou uit? Dan gaan we weer wat anders doen.’ Toen zei hij: ‘Ach jongen! Neem het nou toch niet zo serieus wat ik allemaal zeg. Maar doe me een lol: volgende week even niet over een pratende vogel, maar gewoon over voetbal. En sindsdien heb ik nooit meer last gehad.’Van Egmond concludeert: ‘Ik denk serieus dat ze daar boven bij de eindredactie dachten: wat is dit voor waanzin? En Johan had die column zelf helemaal niet gelezen, want hij had het over een pratende vogel.’ Nou, zo gek had ik het nou ook weer niet gemaakt. Dus dat waren even de inleidende schermutselingen.’
